Korkuyu Beklerken by Oğuz AtayMy rating: 5 of 5 stars
4 haziran 12 & En çok bilinen ama bence en başarısız hikayesi 'beyaz mantolu adam'. Diğer hikayelerinin hepsi yeni, derin, içten dünyalar sunuyor. Özellikle 'Korkuyu Beklerken' adlı hikayeden sonra bir süre içime kıvrıldım.
Oğuz Atay'ın, Korkuyu Beklerken adlı hikaye kitabındaki tüm hikayelerinin altına oyulmuş bir 'bizleşmeye' çalışan ama bu çabanın nafileliği ile yüzleşip, bizleşme serüveninden benleşmeyi kabul etme hallerine geri varan karakterler mevcut. Bu mevcudiyet sonucunda geriye Don Kişotlaşmış bireyler kalıyor. Oğuz Atay'ın belki de en büyük başarısı, bu bireyleri naif bir hümanizm ve alaycı bir edebiyat dili ile kaleme almasında. Bence bunun en büyük nedeni, kendisinin de aslında bizleşememiş bir birey olmasıdır. 'Burada' olmayı, kabullenilmeyi, çembere dahil olmayı arzulamış ama hep 'orada' kalmıştır. Hayat hikayesine baktığımızda, dışlanmışlığını, arada kalmışlığını Kafka kadar somut göremiyoruz belki ancak her hikayesinde, kendisinin ve çevresinin farkında olan bireyler aracılığı ile Oğuz Atay'da kendisinin ve çevresinin farkında olan ve içten bir hesaplaşma yapıp, bu hesaplaşma sonucunda belki de Don Kişot gibi kendisiyle ve çevresiyle savaşmış biri olduğunu rahatlıkla görüyoruz. Bu savaşın sonucunda (bu savaşın sonucu olmaz gerçi, olsa olsa 'bu savaş sırasında' olur) da kendisini ister istemez çemberin dışında görmüş, 'buradan' 'oralara' varmış.
'sanki osmanlıların böyle huyları yoktu gibi geliyor bana. senin (babasına sesleniyor) fesli ve redingotlu resimlerini gözümün önüne getiriyorum da, bu görüntüyle ‘varoluşçu bir bunalımı’ yanyana düşünemiyorum doğrusu.' (oğuz atay, babama mektup)
Neticesinde, kendisi fesli ve redingotlu resimlerdeki insanlar ile varoluşçu bir bunalımı yanyana düşünemiyordu. Bu nedenle özünde ikisine de sahip olarak biz değil, kendisi olmayı başardı. Bu başarısını da her zaman bir yenilgi saydı. Oğuz Atay'ın, edebiyatını bu yenilgi üzerine inşaa ettiğini düşünüyorum.
View all my reviews
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder